Nog maar een maandje

“Als kind heb ik geleerd dat in de herfst de blaadjes van de bomen vallen. Conclusie: het is nu herfst op Bonaire. Best goede herfst met die 30 graden! Ook heb ik geleerd dat in de lente alle vogels een ei leggen.. tja dat doen de leguanen hier nu ook... Ook heb ik geleerd dat het in de winter koud is en dat je dan een trui aan moet doen... Dat heb ik hier ook soms... Dubio, dubio... zomer is het niet want de blaadjes vallen van de bomen, de leguanen leggen eieren en ik draag soms een trui... maar toch heb ik het vaak genoeg snikheet!”
Tja, dat is het leven op Bonaire. Net iets anders dan in Nederland; de klok wordt niet verdraaid, de instelling van de mensen is anders, er worden hier meerdere talen gesproken op het eiland en zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar het leven hier is heerlijk!

Over precies een maand ben ik weer in Nederland. Heel raar om te bedenken.. Een maand, in dit geval 4 weken en 1 dag. Het is een dubbel gevoel. Aan de ene kant wil ik echt heel erg graag blijven. Dit eiland heeft mijn hart echt veroverd. Ze zeggen altijd dat je veel leert als je gaat reizen voor een langere periode. Nou dat is zeker waar. Dit eiland, dit avontuur, heeft mij veel dingen doen inzien waar ik nooit bewust van was. Ik ben blij met iedere ervaring die ik hier opdoe en ben blij dat ik de mogelijkheid heb om alles te mogen ervaren. Het is gewoon zo prachtig hier en ik voel me hier lekker in mijn vel.
Maar aan de andere kant is het ook wel weer goed. Aan alles komt uiteindelijk een einde; ook aan dit avontuur. En zonder dit avontuur af te sluiten kan ik nooit een nieuw avontuur tegemoet gaan. Het is een feit dat ik hier terug ga komen, voor hoe lang en wanneer is nog onbekend.. maar ik kom terug.. dus misschien is dat ook een geruststelling voor mezelf.

Maar zover is het voorlopig nog niet.. Eerst maar weer terugblikken op afgelopen periode. Uiteraard heb ik weer ontzettend veel genoten van alles om mij heen.
Ik ben maandag 18 maart de huisarts geweest omdat ik niet helemaal topfit was en mijn huisgenootjes erop aandrongen toch maar even te gaan. Ik heb ondervonden dat het een voordeel is om ‘toerist’ te zijn. Wanneer je namelijk belt en dat halverwege aangeeft in het gesprek, kan je gewoon diezelfde dag nog langskomen i.p.v. een paar dagen later. Ik was als Nederlander heel mooi op tijd. Lang leve te tv in de wachtkamer, want na 7 kwartier wachten was ik ‘al’ aan de beurt! Ik stond in minder dan 7 minuten weer buiten met een labformulier. Dinsdag even laten bloedprikken op mogelijke tekorten. Hij vermoedde een zouttekort. Die woensdag had ik eerst stage en na schooltijd heb ik de oudergesprekken bijgewoond. Na de oudergesprekken ben ik snel naar de huisarts geweest voor de uitslag. Dat is het enige wat snel verloopt denk ik in de medische wereld hier… de testuitslagen. Gelukkig had ik geen enkel tekort en was ik heel gezond. Waarschijnlijk had ik het lokale griepje.

Donderdag heb ik zelf de oudergesprekken na schooltijd gevoerd. In het begin vond ik dit wel spannend, maar alles went. De ouders hier zijn heel aardig!! Er was zelfs een moeder die gefrituurde banaan had meegenomen. Dit lijkt op chips maar dan veel lekkerder! Om half 7 was ik pas thuis. Die avond ben ik met de meiden en nog een paar vrienden naar een strand geweest om te genieten van de avond. Heerlijk met een kampvuur, een gitaar en lekkere drankjes.

Die vrijdag, 22 maart, heb ik met Anne weer genoten van het Bonairiaanse landschap d.m.v. een scootertochtje langs de kust. Heerlijk om de wind door je haren te voelen en al het prachtige om je heen te ervaren. Ik wil eigenlijk typen hoe mooi blauw de zee hier is, maar eigenlijk kun je je dat niet eens voorstellen. Mijn lievelingskleur is ook Bonairiaanse-zee-blauw geworden. Dit ligt tussen turquoise en blauw in. Het is gewoon prachtig en de foto’s geven alleen maar een indruk. Bij 1000steps hebben we wat gesnorkeld. Na het opdrogen zijn we gaan uitwaaien bij de oostkust. Ik kan zo ontzettend genieten van het eindeloze uitzicht van de zee, de hoge golven die op de rotsen slaan en geloof het of niet, de geur van de lucht. Ik ben nu gewoon gewend aan de zoute geur! Ik denk dat ik in Nederland maar heel vaak naar het strand moet om te gaan uitwaaien.

23 maart heb ik met de meiden de film ‘Finding Nemo’ gezien. Weet je dat je die film anders gaat zien als je de schoonheid van de onderwaterwereld in het echt heb gezien? Echt heel leuk! Zeker de schildpadden!
Op 24 maart ben ik met de meiden naar de Lagune geweest. Dit is ook een stukje schoonheid van Bonaire. Als je daar aankomt, moet je eerst een stukje klimmen en klauteren door en over de rotsen heen. Dan kom je op een droge vlakte waar je ook weer kan genieten van de ruwe zee en zijn schoonheid. We hebben heerlijk uitgewaaid en zijn lekker bijgekleurd daar. Helaas hadden we geen zeeschildpadden gezien, die daar vaak worden gespot totdat... Op de terugweg liepen de andere meiden wat sneller dan ik via een zandpad. Ik liep niet over het ‘pad’ maar langs de ‘afgrond’. Opeens zag ik daar twee zeeschildpadden! Een hele grote en een kleintje. Al snel kwamen de meiden aangesneld en hebben we echt genoten van de grote zeeschildpad die lekker aan het eten en zwemmen was. Dit was echt een ervaring om niet te vergeten!
Verder heb ik die middag heerlijk 1,5 uur gewindsurft! Het ging eindelijk beter! Het gaat langzaam maar gestaag!

26 maart ben ik (uiteindelijk) naar de fysio gegaan aangezien ik last had van uitstelgedrag ;) Boontje komt om zijn loontje dus de dagen daarna moest ik heel rustig aan doen. Gelukkig zijn er ook rustige dingen die je kunt doen zoals de Vlindertuin bezoeken. Dit hebben we dan ook 28 maart gedaan! Echt super tof! Ik vind vlinders echt super mooi! Maar om ze zomaar te pakken vond ik in het begin toch wel eng. Gelukkig hadden we daar Anne die alle soorten en grootte over zichzelf heen liet wandelen waardoor ik uiteindelijk toegaf en ook de grootste bij me heb gedragen. Ontzettend mooie ervaring!

Op vrijdag 29 maart verliep de dag iets anders dan verwacht doordat die nacht onze fietsen zijn gestolen. Anne en Jolanda zaten aan tafel, ik lag nog lekker in bed, toen ik ineens hoorde dat de fietsen weg waren! Wij nog even controleren of ze echt weg waren en ja hoor… Meteen rondje door de buurt gelopen maar helaas. Na het ontbijt zijn we meteen naar het politiebureau gegaan, waar we 3 uur hebben gezeten om onze fietsen te omschrijven. Jolanda mocht als eerst op gesprek en die mocht meteen onze hele tuin omschrijven en heeft zelfs aangegeven waar de lampen rond ons huis zitten. Wajoo! Zoveel details had zij onthouden!
We zijn benieuwd wat het resultaat zal zijn. Gelukkig kregen wij zaterdag een lease-hond. De oom en tante van Anne gingen op vakantie en wij wilden best een weekje oppassen. Dit is toch wel een beetje een geruststelling.
Die vrijdagavond hadden we een pannenkoekenavond georganiseerd; oftewel, veel vrienden die kwamen om pannenkoeken te eten. Het was een ontzettend gezellige avond!

Uiteraard hebben we hier ook iets gedaan aan Pasen. We zijn zaterdagavond 30 maart naar de avondmis gegaan. Tijdens de dienst werd er vooral Papiaments gesproken, maar soms ook Engels en Nederlands. De mis duurde bijna 2,5 uur maar ik ben blij dat ik ben gegaan. In Nederland ga ik heel weinig naar de kerk maar ik weet dat de sfeer heel anders is dan in Nederland; gemoedelijker. Ook hebben we meteen gezien hoe een doping hier verloopt. Uiteraard was er tijdens de mis de nodige muziek die vrolijker is dan in Nederland.
De rest van de vakantie, ja wij hebben paasvakantie die 1,5 week duurt, heb ik heel rustig aan gedaan.
Onze lease-hond, Lola, is iedere ochtend tussen 6 en half 7 wakker, dus we zijn iedere dag op tijd wakker om volop te genieten van de dag. Voor de rest heb ik de fysio bezocht, lekker in de zon gelegen, winkeltjes bekeken in Kralendijk en niks gedaan. Ook het nodige voor school moeten we doen, dus wij zitten nu iedere dag een paar uur aan school te werken.

Wat ik vandaag ga doen is nog een groot vraagteken. Maar dat komt hier altijd wel goed.

Ayo dushi’s.